BETON AŞLAR

                           

                         

         BETON AŞLAR

Ay’a bakıyorum bazı akşamlar. Ne kadar temiz ne kadar saf. Bir de şehrin karmaşasına bakıyorum. Her yerde betondan imarlar. Betonlar arasına sıkışıp kaldık. Kalbimizi de sıkıştırdık betonlara bu kalabalıkta. Ah keşke bilsek kalbe kat çıkılamayacağını!

Tertemiz gecenin simsiyah kalabalığı…

Bu kalabalıkta kime sorsan yalnız. Nedense herkes ‘’herkesleşmeye çalışıyor.’’ Peki neden bu yalnızlık, temeli mi yanlış attık?

Kalabalığın içinde boğuluyoruz işte. ‘’ Herkes’’ bunun farkında, betonlarımıza fazla değer veriyoruz oysaki. Davamız İslam’dan çok betonlarımız. Betonlaşmalar yüzünden beton aşlarla doyuruyoruz maneviyatımızı.

Maneviyat ne zamandan beri beton aşlarla doyar oldu?

Bu sorunun cevabını kendimiz bile veremiyoruz. Ya düşünmediğimizden ya da geçiştirdiğimizden veremiyoruz.

Düşünmemiz gereken şu ki; kendimize veremediğimiz cevabı Allah’a nasıl vereceğiz? 

Allah’ın huzuruna hangi yüzle gideceğiz? Betondan imarlarımızla mı, betonlaşmış kalplerimizle mi?

Kalbimizi betonlardan arındırma duasıyla.

Sibel HASKÖY

Haziran-2018