İNSAN

İNSAN

İnsan yorulur, insan hata yapar, insan günah işler. Çünkü insan nefs sahibidir. Günahsız olsa zaten insan olmazdı o.

Nefs aldatır insanı, kimilerini şaşırtır, kimilerini şımartır, kimilerini ise uçurumun kenarına götürür. Bazıları bu uçurumun farkındadır bazılarıysa bile bile gelmiştir uçuruma. Ya da atar kendini aşağıya ya da farkına varır ayağının kayacağının.

Derler ki; inanma ihtiyacı insana fıtrattan gelen bir şey diye. Gerçekten de öyle değil mi?  Bir bağ var çünkü sen uzaklaşmaya çalışsan da vicdanının bir köşesinde sızlayan. O bağı hangi makas kesebilir ki şimdi.

Günah işlediğinde değil uzaklaştığında yanıyorsun nefs. Uzaklaştıkça da günah işliyorsun. Günahlar karartıyor kalbini. Karanlıkların içinde aydınlık arıyorsun. Bu karanlıkta yolunu  nasıl bulacaksın nefs.

Beyazıt-ı Bestami der ki; ‘’Allah’ı sevdiğimi sanırdım. Ama anladım ki esas olan onun sevmesiymiş. Allah kulu severse onu kendisiyle meşgul edermiş.’’

Günahların karanlığından Allah’a sığınma duasıyla.

Sibel

22.04.2020