ARALA PERDENİ NEFS!

                       

                                   ARALA PERDENİ NEFS!

Çiçekli hayaller kurup o hayalleri taç yapıyoruz başımıza, gerçekleri elimizin tersiyle iterek. Hayallerimiz bulanıyor dünyaya. Dünya kokuyor her biri.

Çiçekler soluyor bir bir, dünyanın kokusunu duyunca.

Peki ya sen nefs duyuyor musun dünyanın kokusunu kalbinde, hayallerinde, yaşayışında. Kokusunu çektikçe daha çok canlandığını mı sanıyorsun yoksa? 

Eğer öyleyse yanılıyorsun nefs, hem de çok…

Bazen dünyanın oyun ve eğlenceden ibaret olduğunu unutarak ebedi kalacak gibi yaşıyoruz. Gafletin akıntısında sürükleniyoruz işte.

Baksak ardımıza, gafletten bize kalanlara, ne pişmanlıklar saracak kalbimizi. Ya bakmaya korkuyoruz ya da bakmak gelmiyor içimizden.

Gafletin kara perdesinde aydınlık pencereyi göremiyoruz. Oysa bir aralayabilsek o perdeyi aydınlıklar saracak gözümüzü, gönlümüzü.

Biz izin vermiyoruz ya da işimize gelmiyor.

Ah bir aralayabilsek o perdeyi…

Perdeyi aralayabilme duasıyla...

Sibel HASKÖY