KALBİNİ EBU CEHİL'E BOYAMA!

             KALBİNİ EBU CEHİL'E   BOYAMA!

Dünya kokunca üstümüz başımız, tevekkülü unutuyoruz. 

Para, pul, mal, mülk, evlat ne varsa sahip olduğunu sandığımız, onlara güveniyoruz.

Ebu Cehil’e kızıp Ebu Cehil’e boyuyoruz kalbimizi fark etmeden.

Hep unutuyoruz, Allah bunların hepsinden de büyük. Tek sığınak O.

Ona inanmayanlar helak olmadı mı bir bir…

Kimi inandı ama güvenmedi, putlara tapmayı yeğledi, onları aracı kıldı.

Bizim belki sahip olduğumuz bir putumuz yok, evet. Elimizdekileri putlaştırmak bizim sorunumuz.

Hazreti İbrahim gibi kırmalıyız o putları bir bir...

Farkımız tevekkülümüz olmalı.

Şu dünyalıkları döksek eteğimizden tevekkülün yolu gözükecek zaten.

Sev nefs, Rabbi sev. Sen sev ki ona göre yaşa bu dünyada. Misafir olduğunu anlarsın belki.

Daha fazla batma bu dünyalıklara. Huzur-u İlahide ne yüzle gidersin O’nun karşısına.

Yaşayacak ne kadar nasibin kaldı bilmiyorsun nefs.

Rabbinin adını an ve her şeyden kendini çekerek bütün varlığınla O’na yönel. (Müzemmil, 78/8)

Duayla…

Sibel HASKÖY/2020