KUŞLAR DA ÖLÜR

KUŞLAR DA ÖLÜR

İnsan bazen öyle çok yorulur ki…

Bazen sebepli, bazen sebepsiz. Neden acaba?

Bazen öyle zamanlar olur ki; sanki bir gökyüzü var içinde ve sen sahip çıkamamışsın. 

Tutmaya çalışmışsın ama ellerinden kaymış gibi. 

Öyle bir his işte.

Ne sığabiliyorsun ne sığınabiliyorsun. Dar geliyor kocaman dünya.

Kuşlara bağladığımızdan mı acaba kalbimizi, dar geliyor her yer?

Kuşların öldüğünü unutuyoruz ondan herhalde. Yoksa nasıl kayar ki gökyüzü avuçlarımızdan?

Aslında ne kuşlar yar ne de gökyüzü.

Allah var ya, Allah yar.

Sibel HASKÖY

29.09.2018/07.24