NEYE YASLAMALI Kİ İNSAN YÜREĞİNİ?

Bazen öyle anlar olur ki insan yüreğini yaslayacak bir şeyler arar şu haram kokan dünyada.

Neye yaslamalı ki insan yüreğini?

Yürek şaşarsa insan şaştı demek.

Nasıl başaracağız ki herkesin normal gördüğü yanlışlardan kaçmayı?

Kaçamıyoruz, ben kaçamıyorum vicdanımın sızısından.

Uzaklaşmak istiyorum sadece.

Nereye gitsem taşıdıklarım benimle beraber geliyor, taşırdıklarım olmaya.

Ben yüreğimi yaslayacak bir şeyler ararken sıkışıyor yüreğim.

Umudum bazen yitiyor elimde olmadan.

Siyah gözlükler takıyorum, önümü bilerek karartıyorum sanki.

Attığım her adım beni bir çukura sürüklüyor.

Ben o çukurda boğuluyorum işte.

Biliyorum geçecek tüm bunlar, yüreğimi Allah’ın sevgisine bağlarsam.

Bağlayabilmek mühim mesele.

Bağ-la-ya-bil-mek…

Yürek yorgunluğu bundan aslında. Dünyalıklar doldu yüreğe. Dünya sevgisi.

Sonuç; kalp aslını arıyor!

Yiten umutların diri olması duasıyla.

Fısıldıyor yüreğim bazen kulağıma; inancın var senin kendine gel, umudun diri olmalı.

Evet diri olmalı umutlar. Ne kadar güzel bir cümle değil mi?

Diri olmalı umutlar.

Umudumuzu diri tutalım ALLAH var.

Sibel HASKÖY

05.08.2020/11.24