HEPİMİZ BUNALDIK...

 

Maske takmaktan çok bunaldık artık.

Bu sıcaklarda ne bu eziyet, değil mi?

Sıcağı bahane edip maskeleri kollarına takanlar. Yerdeki kirli maskeyi yüzüne takanlar. Maskeden bunalanlar, maskeye söylenenler…

Daha bir sürü şeyler.

Hepimiz bunaldık evet, bireysel algılamayalım.

Şükredelim ki yüzümüze takacak bir değil birden çok maskemiz var.

Kıymet bilelim.

Ne kadar bunalsak da sıkılsak da imtihan sonuçta. Söylenmek ile ağzımızı yoracağımıza bir salavat fazladan getirebiliriz mesela.

Bu zamana kadar aldığımız nefesin hesabını kimseye vermedik, Allah’tan başka.

Şimdi öğrendiysek eğer nefes almak ne kadar kıymetliymiş.

Maskelere söyleneceğimize dua edelim de maskenin altında da olsa nefes alabiliyoruz. Ciğerlerimiz sağlam ki nefes alabiliyoruz. Maskeyi takacak bir burnumuz, iki kulağımız var, çok şükür.

Hep bütüne odaklandığımız için parçaları göremiyoruz.

Yazık ediyoruz kendimize.

 ‘’Ayağın taşa takıldığında, Allah Kahretsin bile deme, dua et ki taşa takılan bir ayağın var. ‘’ der Necip Fazıl Kısakürek.

Çoğumuz ayağa değil de taşa odaklanıyoruz sanki.

Ayağımız olmak zorundaymış gibi yokluğu aklımızın ucundan bile geçmiyoruz.

Her şeyimiz tam olmak zorunda değil mi (!)

Şükredecek o kadar çok şey var. Yeter ki kıymet bilmeyi öğrenelim.

Rabbim sağlığımızın kıymetini bilenlerden eylesin.

Sibel HASKÖY

04.09.2020/11.26