İNSAN ve YÜKÜ🌺

 

 

Ömür dediğin geçip gidiyor işte. Neler sığıyor bazen de neler sığamıyor bu ömre. Geçip gidiyor geçmez denilen zaman.

İnsan bir bakmış ki ardına, zamanın atı almış götürmüş onu an’ın içinden, ‘’geçmiş’’ oluvermiş.

Bazen de içinden çıkamadığı zamanlar olurmuş insanın. Oysa bu kadar çabuk geçerken zaman. İnsan bu ya omuzlarını kocaman sanmış, her şeyi kaldırabileceğini sanmış. Yüklendikleriyle bir gün yıkılıvermiş işte.

İnsan bu ya işte fazla kibre bulanmış ki kendini bir şey sanıp omuzlarına güvenmiş.

‘’Allah büyük’’ demek ‘’tevekkül etmek’’ demek ezberletilen cümleler olmuş sanki. Yıkılınca anlamış insan, yıkılmayan bir Allah. Tevekkül bu yüzden önemli işte.

Ben yaparım dersin oysa benlik, kibrinde eritir seni. Sahi kimsin ki sen dünyada nokta kadar yeri olmayan insan? Kimsin ki dünyalar kadar derdim var deyip gezinip durursun?

 ‘’ Allah hiçbir kimseyi, gücünün yetmediği bir şeyle yükümlü kılmaz.’’ Amerrasulünün sıcaklığına sığınamadığımızdan belki de isyanın çamuru sıçrıyor kalbimize.

Duanın limanına bırakamayınca insan yükünü, en ufak bir rüzgarda dalları kırılıverirmiş.

Tevekkül ile ömrümüzü bereketlendirebilme duasıyla.

Sibel HASKÖY

09.01.2021/12.34