ÖĞRETMEN OLABİLMEK🌸

 

Hayatta insan kendisine sözler verir ve çok az insan kendisine verdiği sözleri tutmak için mücadele eder. Benim de kendime verdiğim en büyük söz ‘’öğretmen olmak’’. Öğretmen olabilmek…

Ben kendimi bildim bileli öğretmen olmayı istedim. Sanırım 7 yaşlarında kendimi bilmişim. Kendimce hayali öğrencilerim vardı benim 😊 Bu hayal biraz daha gerçeğe yaklaşıyor şimdi.

İlkokulda çok iyi hatırlıyorum öğretmenimden korkuyordum ben. Şimdiki gibi değildi bizim zamanımızda. Öğrenci bir şeyi bilemeyince ‘’vur öğrenciye bir tane’’ görüşü geçerliydi. Bu korku şimdilerde biraz azaldı. Ki üniversite son sınıfta olmama rağmen. Hoca kızar mı, hoca bir şey der mi vs vs. Ama hayalimden hiçbir zaman vazgeçmedim. ‘’Ben asla böyle öğretmen olmayacağım’’ sözünü verdim defalarca kendime. Ve çok değerli hocalarım da oldu. Özellikle lise hayatımda. Her biri benim için bir çiçekti ve ben her birinden rengarenk yapraklar kopardım.

Doğan Cüceloğlu hocamızın Öğretmen Olmak adlı kitabında şu cümle geçer kalbime işleyen; ‘’Öğretmenlik yapmayı aşıp öğretmen olmak gerekir.’’

Ben önce insan sonra öğretmen olmak istiyorum bu hayatta. Minik bir insanın hayatına dokunmak istiyorum. Bence hayatın asıl amacı bir insanın kalbine dokunabilmek…

Beni en çok etkileyen bir hikaye var: İki kişi sahilde dolaşırken birisi yerden denizyıldızı alıp denize atarmış. Diğeri de şöyle demiş; binlerce denizyıldızı var, bunları denize atman neyi değiştirecek ki? Diğeri ise şu karşılığı vermiş; ‘’bunun için çok şey değişti ama’’

Bir denizyıldızının denizle buluşmasına aracılık eden bir öğretmen olabilmek duasıyla…

Sibel HASKÖY

30.03.2021/17.26