SEYRİ SÜKÛT🌷

 

İçimde bir yolculuğa çıkıyorum çoğu zaman. Tasavvufta seyr-i sulûk derler ama ben daha o makama çıkamadım 😊 Seyr-i sükûtun izinden gitmeyi yeğliyorum. İçimdekiler, içinde yaşadığım mevsime ayna tutuyor bazen. Bahar geldi sanıyorum sonra bir bakıyorum ki Sibirya soğukları…

Yüreğimin sağındakileri izlerken solundakileri kaçırdığımı fark ettim çoğu zaman. Zaten insan değil miyiz? Genelimiz nerede bir olumsuzluk varsa, pişmanlık varsa oraya odaklanır dururuz. Peki ya kaçırdıklarımız bu hayattan? Ne güzellikler var şükredilecek. Biz ise bir olumsuzun ağına takılıp bütün güzelliklere karalar bağlatıyoruz.

Bir daha mı geleceğiz dünyaya, sorusu takılıveriyor aklıma. Zevk, sefa, eğlence anlamında demediğimi beni tanıyanlar anlamıştır herhalde. Bir daha gelmeyeceğiz, evet. Bir şans verildi bizlere. Çok kıymetli bir şans. Ve bir daha verilmeyecek bir şans.

Bahar geldi sanıp gelmiyorsa bahar, yağan kara da selam olsun demeyi öğrenmek gerek çoğu zaman. Eğer öğrenemiyorsak geçmiş olsun, bardağın dolu tarafını görmeyip boş tarafına bozuk plak gibi takılmışız demek ki.

Hayat su gibi akıyor ve insan gerçekten çok değerli. Aldığımız, verdiğimiz her nefes çok değerli.

İnsana değer verip yaratan Allah’a hamd olsun.

Sibel HASKÖY

25.01.2021 21.06