SEVGİLİ HİS'LİK 🌷

 

Sevgili Günlük yazmayı çok isterdim ama ne hikmetse günlük yazacak cesareti yine kendimde bulamıyorum. Hislik diye bir şey icat ediyorum kendime ve Sevgili Hislik diyerek yazıma başlıyorum.

Sevgili Hislik, bu sıralar fazla hisliyiz. Finaller yaklaşıyor okul bitiyor. Biz mezun olmaya bir adım daha yaklaşıyoruz. Ne tuhaf ki bir an önce bitsin diye uğraşırken bir taraftan da derin bir hüznün kaplıyor. Daha geçen gün benim İzmir’de tek başıma okula gitmeye çalıştığım ilk günümdü. İzban kalabalık gelmiş beni almamıştı ‘’eyvah ya okula yetişemezsem ne olacak’’ telaşı sarmışken bir de yanımda kavga etmişlerdi. Ben bu şehre nasıl alışacaktım? Alışmadım aslında bu şehri çok sevdim sadece. Bir denizi var canın sıkılsa öğrenci kartınla bin vapura iki üç tur at gel hiç canın sıkılmaz ohh mis gibi deniz havası. Köpüklere, martılara, yanında fotoğraf çekinenlere bakarken bir sürü duygu seni almış götürmüş başka aleme. Arada vapur ya batarsa düşüncesi de olmuyor değil tabi 😊

Upuzun yolları İzmir’de sevmişim. Upuzun yolculukları İzmir Bursa arasında mekik dokuyarak sevmişim. Ah ne günlerdi diye iç çekmiyor değilim. Aman yine duygusala bağladım, az daha yazsam şiire dönüşüverecek tüm duygular 😊

Okulumu da özledim hele o sonu görünmeyen koridorlarda çıkışı bulamayıp kaybolduğumda bozuntuya vermeden yolu doğrulttuğum o günleri de özlemişim. Beyaz sarayı da es geçmeyelim tabi.

Çok değerli hocalarımız da var. Sonlara geldikçe bizlere ne de güzel dualar ediyorlar. Bizden o kadar ümitvâriler ki… Tam vazgeçecekken bazı şeylerden bu dualar sayesinde vazgeçmemelisin düşüncesi sarıyor dört yanımı. Kibir değil, gurur değil ama güzel bir his. Bir şeylerin sonuna geldik evet, bir şeylerin de daha çok başındayız.

Üniversite sınavına hazırlanan, KPSS gibi bir derdi olan amann sınıf geçsem yeter diyenler hepinize, hepimize başarılar.

Sibel HASKÖY

17.06.2021/22.50