DEM
Yaşamın
duvarında
Kimsenin
görmediği
Ama
bakanın gördüğünü sandığı
Çerçeve
misaliydi, asılı kalanlar.
Donuk,
yorgun,
Gülmek
için gülmek,
Ama iç
alemini bu işe zerre karıştırmamak...
Hatta eğilip
hüznün kulağına
Susmanın
makamını fısıldamak...
Demini
almış kelimeler
Susmanın
bıraktığı bitap izden,
Gecenin
zifiri sessizliğinden.
Yorgunluğun
çelmesinden
Devrilen
şiirler.
Sinedeki
dem,
İşte bu
demdir.
Sibel
HASKÖY
25.07.2021/23.09
Yorumlar
Yorum Gönder