MÜEBBET

 

Kayıp giden zamanın içinde kaybolmak bazen yaşamak. Ne oldum demeden ne olacağımın telaşına yenik düşmek kimi zaman. Zamanın akıntısında yorulur insan, insan olduğu için. Kaldırmayacağı yük yüklemez Allah insana. Ama yorulur işte insan, acizdir çünkü. Güvendiği dağlar Allah’a çıkmıyorsa karın yağması kaçınılmazdır zaten. Kaç kar yağar da yüreğine susar işte insan bazen. Sessizliğin tuğlalarından duvar örer kar taneleri adedince. Duvardan kuşlar hapseder içine sessizliğin ötüştüğü. Yediği müebbetin hesabını gökyüzüne keser o kuşlar. Nankördür mavilere ama hiçbir canlı, insan kadar da nankör değildir. Nankörlük bizden uzak olsun. Geceye devrilenle devrilmek üzere olan cümleler bıraktım.

Hayırlı Geceler

Sibel HASKÖY

13.10.2021/23.38

(Fotoğraf Alıntıdır.)