GÜNEBAKAN🌻

Nasip, insan ömrüne sırlanmış bir kelime. Bazen çıkmazların da bir çıkışının olduğunu gösteren tabela. Bazen olur umuduyla beklediklerinin önüne çizilmiş kırmızı bir çizgi. Bazen duvarlara örülmüş rengarenk çiçekler. Nasibin solmuş çiçekleri. Mevsimler geliyor geçiyor. Gün geliyor kuş cıvıltılarıyla uyanıyor insan yeni güne. Ya da yumuluyor gözler hayata. Hayat çok kısa.

Bir mevsim geliyor göç ediyor kuşlar uzaklara, çok uzaklara. Ben de göç etmek ister miydim, muamma. İnsan bazen nasıl hissedeceğini bilmez ya. Nasıl hissedilir bazen?  Yorgun ama umutlu. Umutlu ama belirsiz. Belirsizliğin durgun suları... Beklemek çok soğuk.

İçimde bir yerlerde büyüttüğüm günebakanların, güne bakmaktan çekindikleri... İç alemimim bu alemden soyutlanması... Eksiltili ve devrik cümleler... Şu sıra çok eksiltili ‘’ben’’. Şu sıra devirdiğim tek şey yazamadığım cümleler. Şu sıra...

Sibel HASKÖY

03.08.2022/20.08